Artykuły

Stojącą owacją powitali po­znaniacy Placido Domin­go, kiedy pojawił się w loży honorowej Teatru Wielkiego. Ta sama publiczność nagrodziła stojącą owacją prezentację — próbę generalną — Andrea Chenier w reżyserii Mariusza Trelińskiego.

Maestro Domingo przyleciał do Poznania sprawdzić, jak wy­glądają przygotowania do pre­miery w Poznaniu (12 marca), bo amerykańską zaplanowano na otwarcie sezonu 11 września w Waszyngtonie. Artyści ma­jąc świadomość, że biorą udział w swego rodzaju „sprawdzianie” przez kilkana­ście minut pierwszego aktu by­li wyraźnie spięci… Wielkiemu śpiewakowi przedstawienie wyraźnie przypadło do gustu, czemu dał wyraz po spektaklu, mówiąc:

— Myślę, że Mariusz ukazał nam obraz nie tylko rewolucji francuskiej, lecz także rewolu­cji we wszystkich krajach świa­ta. Taka sytuacja nie była obca Polsce. Zobaczyliśmy ją z całą siłą, także odczuła to zdecydo­wanie publiczność. To była wielka praca, wspaniale spisa­li się wszyscy artyści i dyry­gent Grzegorz Nowak, który z entuzjazmem, znakomicie po­prowadził orkiestrę, realizując tak trudną partyturę. Zespół: Mariusz — Borys — Emil znowu okazał się gigantem, jeśli cho­dzi o symbolikę i wyobraźnię.

Placido Domingo był wzru­szony, kiedy słyszał okrzyki pu­bliczności, aby wyszedł na sce­nę. Kiedy publiczność opusz­czała teatr, Placido Domino zo­stał w foyer i spotkał się ze śpiewakami. Z każdym się przywitał, podziękował za pró­bę, porozmawiał.

Nie obyło się bez pamiątko­wych fotografii, autografów…