Domenico Cimarosa
Ur. 17 XII 1749, Aversa k. Neapolu. Zm. 11 I 1801, Wenecja. Domenico Cimarosa, syn ubogiego wyrobnika, wykształcenie muzyczne otrzymał w neapolitańskim Conservatorio Santa Maria di Loreto. Mając lat 23 wystąpił z pierwszą operą pod tytułem "Le stravaganze del conte" i odniósł tak świetny sukces, że uznano go (w tak młodym wieku) za jednego z czołowych włoskich kompozytorów. Dalsze dzieła przysporzyły mu jeszcze więcej sławy; wystawiano je nie tylko w miastach, w których działały włoskie teatry operowe, jak Londyn, Paryż czy Wiedeń, ale w całej Europie - również i w Warszawie. Przez jakiś czas był Cimarosa nadwornym kompozytorem carycy Katarzyny II, później działał w Wiedniu jako następca Salieriego, by po śmierci Leopolda II powrócić znów do rodzinnego Neapolu. W ciągu swojego niezbyt długiego życia stworzył z górą 60 oper, ponadto wiele oratoriów, kantat, sonat klawesynowych i innych utworów. Dzieła jego odznaczają się melodyjnym urokiem i zgrabnością formy, zaś inwencja twórcza, choć nie grzeszy odkrywczością, jest zawsze szczera i naturalna. Szczególnie niezrównanym mistrzem był Cimarosa w dziedzinie opery komicznej. Źródło: Przewodnik Operowy Józef Kański, PWM 1997
