Osoby

Stanisław Szymański, najwybitniejszy tancerz polskiego baletu XX wieku, urodził się 17 czerwca 1930 roku w Krakowie. Przez całe życie związany był jednak z Warszawą, tu w Teatrze Wielkim przeżył swoje największe sukcesy.

Był uczniem Janiny Jarzynówny i Leona Wójcikowskiego. Debiutował na scenie Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, krótko związany był z Operą Poznańską, baletem Teatru Nowego w Warszawie (za dyrekcji Juliana Tuwima), tańczył w Centralnym Artystycznym Zespole Wojska Polskiego i wreszcie od roku 1956 został zaangażowany do Opery Warszawskiej, a od 1965 do końca kariery w roku 1987 był pierwszym solistą Teatru Wielkiego w Warszawie.

Tańczył między innymi Pietruszkę w balecie Strawińskiego, Rudowłosego w Jeziorze łabędzim Romea i Merkucia w Romeo i Julii Prokofiewa, Mazepę w balecie Szeligowskiego, Diabła w Panu Twardowskim i dziesiątki innych ról. Wśród szczególnie cennych nagród miał Szymański na swoim koncie Prix Niżyński i nagrodę Orfeusza, przyznawaną przez krytyków muzycznych za rolę w Orfeuszu Strawińskiego. Wiele ról i partii w przedstawieniach telewizyjnych utrwaliło jego niezwykły kunszt i cudowną technikę. Dzięki nagraniom filmowym możemy się przekonać jak wielkim był tancerzem. Po zakończeniu kariery zagrał jeszcze dwie role w spektaklach Jerzego Grzegorzewskiego w Teatrze Studio w Warszawie. Zmarł 10 lutego 1999 roku.