Teresa Darnowska
DARNOWSKA Teresa, właściwie Kaczorek (14 lutego 1929 Kałuszyn koło Mińska Mazowieckiego – 26 lipca 1991 Warszawa),
aktorka-lalkarka, śpiewaczka.
Była córką Stanisława Kaczorka i Anny z Krzywobłockich. Uczyła się w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Kurpińskiego w Warszawie oraz na lekcjach śpiewu u Wandy Wermińskiej. W 1949–50 występowała w Teatrze Lalek Niebieskie Migdały, potem pod nazwą Teatr Lalka w Warszawie (pod nazwiskiem Kaczorek), np. w Bajce o rybaku i rybce. Była też słuchaczką działającej przy tym teatrze Państwowej Szkoły Dramatycznej Teatru Lalek.
W 1953–57 należała do Centralnego Zespołu Wojska Polskiego, występowała w radiu i na imprezach organizowanych przez Państwowe Przedsiębiorstwo Imprez Estradowych. Używała odtąd nazwiska Darnowska. W sezonach 1957/58–1959/60 była solistką Operetki w Lublinie, gdzie 27 października 1957 zadebiutowała w sopranowej partii Angeli Didier (Hrabia Luxemburg). Po tym występie Alozjy Leszek Gzella napisał, że:
ma głos wykształcony, delikatny, o dużych możliwościach. Aktorsko jest jeszcze raczej sztywna i na deskach scenicznych czuje się obco i niepewnie. Jeżeli jednak będzie prowadzona dobrą ręką, może zabłysnąć w naszym teatrze.
W przedstawieniu pod tytułem Mistrz Twardowski (polska premiera 6 lutego 1958), śpiewając arię Barbary, według Wiery Korneluk,
trochę za mało wkładała w nią uczucia. Bardzo dobrze operowała górnym pianem, które ma naprawdę piękne, natomiast forte trochę za mocno atakowane brzmiało ostro.
Miała nie tylko piękny głos, ale też dobre warunki zewnętrzne; na scenie lubelskiej Operetki wystąpiła jako: Hanna Glavari (Wesoła wdówka), Wiktoria (Wiktoria i jej huzar) – 1958; Hania (Domek trzech dziewcząt), tytułowa Rose Marie, Hrabianka Józefina (Krysia leśniczanka) – 1959 oraz Kitty (Kariera panny Mary, 1960).
W 1962 wróciła do Warszawy, ale tu nie znalazła uznania i nie powtórzyła wcześniejszych sukcesów. Do 1964 występowała w Operze Objazdowej jako jedna z Syren (Hrabina) i Annina (Traviata; w drugiej obsadzie), a w 1964–73 śpiewała w chórze warszawskiej Operetki. W późniejszych latach pracowała w Centrali Rozpowszechniania Filmów „Filmos”.
Bibliografia
Almanach 1990/91; 40 lat sceny muz. w Lublinie (il.); Gołobów, Kondracki; Operetka w Lublinie 1947–68; Żuchowski: Panorama (opinie A.L. Gzelli i W. Korneluk); Afisze i programy, IS PAN; Akt zgonu nr VI/2292/1991, Arch. USC Warszawa; Akta (fot.), ZASP; Almanach 1944–59.
Ikonografia
Fot. — ITWarszawa.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
