Stanisław Holly
HOLLY Stanisław Marian (6 marca 1911 Kraków – 17 kwietnia 1994 Skolimów koło Warszawy),
aktor, śpiewak.
Był synem Józefa Holly’ego i Heleny z domu Zając; mężem najpierw Anny Buratowskiej (ślub 6 lutego 1938 we Lwowie, rozwód w 1961), potem Krystyny z Niestrzębów (ślub 29 sierpnia 1962 w Sopocie, rozwód w 1983). W 1929 ukończył gimnazjum w Jarosławiu, w 1929–35 studiował w Akademii Handlowej w Krakowie; w czasie studiów brał lekcje śpiewu u Konstantego Kniaginina. W 1936 wyjechał do Lwowa, gdzie pracował w Banku Polskim, rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza oraz uczył się śpiewu u Augusta Dianniego (1938) i Adama Didura (1939). Jak podawał, w czasie urlopu w banku, w sezonie 1937/38 debiutował rolą Hrabiego Daniły (Wesoła wdówka), na scenie Teatru Wielkiego.
W latach II wojny światowej i okupacji niemieckiej mieszkał w Krakowie, pracował w Zarządzie Miasta. W 1945–46 był urzędnikiem bankowym w Łodzi i Przemyślu. W 1946–47, według własnej relacji, prowadził zespół rewiowy, w którym był śpiewakiem i konferansjerem. W 1953–54 współpracował z Artosem w Krakowie, od 1 kwietnia do 1 lipca 1954 był w zespole krakowskiego Teatru Lalek Groteska, w sezonie 1955/56 występował w przedstawieniach organizowanych przez Państwowe Przedsiębiorstwa Imprez Estradowych w Łodzi (np. w tytułowej roli w Hrabim Luksemburgu), a w 1957–58 w objazdowym Teatrze Powszechnym im. Stanisławy Wysockiej grał np. Lorda Edgara (Bal złodziejaszków). W 1958 zdał eksternistyczny egzamin aktorski.
Miał bardzo dobre warunki zewnętrzne: wysoki, mocno zbudowany, o wyrazistych rysach twarzy, dysponował barytonowym głosem, nieco matowej barwy. Występował na wielu scenach, zarówno muzycznych, jak i dramatycznych. Od maja 1958 śpiewał w krakowskim Teatrze Muzycznym, np. Johna Cunlighta (Wiktoria i jej huzar), w sezonie 1958/59 brał udział w objeździe Marii Malickiej ze sztuką Matka i kurtyzana (grał Janka; premiera odbyła się 9 listopada 1958 w Dolnośląskim Teatrze Powszechnym we Wrocławiu). W sezonie 1960/61 (do 27 kwietnia) grał w Teatrze Ziemi Krakowskiej w Tarnowie, np. Szambelanica Czarnoskalskiego (Rozbitki), w 1961/62 na Scenie Objazdowej Teatru Wybrzeże, np. Hugona (Wesołe kumoszki z Windsoru), Lechickiego (Ciężkie czasy), w 1963/64 grał ponownie w Tarnowie. W sezonie 1964/65 występował w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej, m.in. jako Maksymilian (Zbójcy), Lekarz (Wizyta starszej pani), w 1965/66 w Operetce Śląskiej w Gliwicach, np. jako Harrison Howell (Daj buzi, Kate). W sezonie 1966/67 w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Grudziądzu grał Steina i Księdza (Stefan Czarniecki i jego żołnierze), Doktora (Sprytna wdówka), Romana (Odwety), w 1970/71 w Teatrze im. Fredry w Gnieźnie: Dyrektora teatru (Dwa teatry), Barona (Nie igra się z miłością), Majora Metcalfa (Pułapka na myszy). Później, przez wiele lat, był instruktorem i reżyserem teatrów amatorskich. W sezonie 1981/82 (do 20 lutego 1982) należał do zespołu Teatru Dramatycznego w Elblągu i wziął udział w spektaklu Ja – Polak beznadziejny.
Wystąpił w epizodycznych rolach w kilku filmach. Od 1983 mieszkał w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie. Był Członkiem Zasłużonym SPATiF-ZASP-u.
Bibliografia
Almanach 1993/94; Groteska 1945–95; Kapralski: XX lat (il.); Linert: T. w Bielsku-Białej 1945–2000; Gaz. Wyb. 1994 nr 91; Akta (fot.), ZASP; Akty ślubów nr ZB–669/14/1938, Arch, USC Warszawa (Oddział Ksiąg Zabużańskich) i nr 233/1962, Arch. USC Sopot; Akt zgonu nr 64/1994, Arch. USC Konstancin-Jeziorna; Almanach 1944–59; www.filmpolski.pl
Ikonografia
Fot. – Bibl. Nar., ITWarszawa.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
