Antoni Thiel
THIEL Antoni (21 XII 1873 Warszawa - 18 I 1950 Warszawa), aktor. Był synem Wilhelma Ludwika i Marii T. W 1894 zaangażował się do zespołu warsz. t. ogr. Wodewil pod dyr. L. Dobrzańskiego. W 1895 wyjechał do Rosji na występy, które przerwało mu powołanie do służby wojskowej. W następnych latach grał dorywczo, m.in. w 1897 w zespole B. Mareckiego, później w zespole J. Puchniewskiego. W 1908-09 uczył się w Szkole Aplikacyjnej w Warszawie i w tym okresie statystował w WTR. Po 1909 działał w amatorskim t. Stów. Rzemieślników w Warszawie przy ul. Śniadeckich 5; w 1910 był aktorem w t. amatorskim prowadzonym przez Polskie Tow. Dramatyczne na Pradze. W czasie I wojny świat, służył w wojsku; przebywał w Rosji, gdzie występował w Domu Polskim w Odessie. Po I wojnie powrócił do kraju i występował w Płocku, a później w Warszawie: w T. im. Staszica, T. Powszechnym, a w 1920 w t. YMCA. Z kolei występował: w T. Polskim w Wilnie (1921), w T. Narodowym w Toruniu (sez. 1921/22), w T. Polskim w Sosnowcu (sez. 1922/23) i w T. Miejskich w Warszawie (1928-31), gł. na scenie T. Letniego. W 1935-38 brał udział w objazdach Instytutu Reduty. Grał niewielkie role charakterystyczne, niekiedy komiczne, jak np. Miechodmuch ("Krakowiacy i Górale"), Liapkin-Tiapkin ("Rewizor"), Ksiądz ("Wesele"), Spetick ("Ciotka Karola"), Car ("Carewicz"), Sędzia ("Sędziowie"), Major ("Damy i huzary"). Był mężem Marii Rakiewiczówny (córki -> Aleksandry Rakiewiczowej). Bibl.: Sikorski: Szkoła Aplikacyjna s. 24, 27, 36, 37, 49, 89; Trzechlecie T.N. w Toruniu. Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
