Osoby

Janina Joanna Poraska, zam. Romanowa (28 II 1902 Lisów Radomski - 27 VI1985 Warszawa), aktorka, reż., kier. lit. teatru. W l. 1922-23 była słuchaczką Instytutu Reduty, w sez. 1923/24 występowała w T. Reduta, m.in. jako Antosia ("Przechodzień" Katerwy), Wanda ("W małym domku" Rittnera), w l.1924-26 w T. Letnim w Warszawie, potem T. Miej­skim w Lublinie, w lecie 1926 w warsz. t. Eldorado. W styczniu 1927 zadebiutowała na scenie lwów. i pozostała z nią związana do 1930, z przerwą w sez. 1927/28, kiedy z ze­społem Tadeusza Skarżyńskiego grała w Pło­cku. Na scenie lwów. wystąpiła m.in. jako Julia ("Sport i miłość" Hennequina i Coolusa), Hesia ("Moralność pani Dulskiej" Zapolskiej), Kicia ("Maman do wzięcia" Grzymały-Siedleckiego). W l. 1930-33 studiowała romanistykę we Francji, pracowała też przy dubbingo­waniu filmów angielskich i niemieckich na jęz. francuski. Po powrocie do Warszawy w 1934 wygrała konkurs na spikera radiowego i aż do 1939 pracowała na tym stanowisku w PR w Warszawie (okresowo też w rozgłośni pozn.), od 1936 prowadziła również konfe­ransjerkę audycji P"odwieczorek przy mikro­fonie". W 1. 1944-45 kontynuowała pracę ra­diową w Lublinie, następnie znalazła się na Wybrzeżu, gdzie powróciła do pracy aktor­skiej. W sez. 1945/46 grała w T. Miejskim Komedia w Gdyni i T. Dramatycznym Woj. Gdańskiego w Sopocie, w sez. 1946/47 w T. MO "Studio" w Warszawie, w sez. 1947/48 była aktorką i kier. lit. T. Miejskiego w Je­leniej Górze, w 1948 podjęła studia na wydz. reżyserskim warsz. PWSA, w sez. 1949/50 grała równocześnie w Ludowym T. Muzycz­nym w Warszawie, w sez. 1950/51 grała i re­żyserowała w T. Ziemi Rzeszowskiej w Rze­szowie uzyskując dyplom reżyserski ("Obcy cień" Simonowa, "Salon pani Klementyny" Wydrzyńskiego, "Zwycięstwo" Warmińskiego). W sez. 1951/52 reżyserowała w T. Ziemi Opol­skiej w Opolu "Kalinowy gaj" Korniejczuka i "Ożenek" Gogola. W okresie powojennym gra­ła m.in. Żonę ("Ich czworo" Zapolskiej), Hele­nę ("Mieszczanie" Gorkiego), Baronową ("Szla­chectwo duszy" Chęcińskiego), Reginę ("Lisie gniazdo" Hellman), Nelę ("Dlaczego zaraz tra­gedia" Niewiarowicza), Hrabinę d'Eguzon ("Ładna historia" Caillaveta i Flersa), Herę ("Moja żona Penelopa" Gozdawy i Stępnia). W l. 1952-65 pracowała w PR jako reż. słuchowisk i kier. audycji dla zagranicy, ostatnio instruktor spikerów i konsultant ję­zyków obcych (znała angielski, francuski, niemiecki, rosyjski, włoski) PR i TV. Tłu­maczyła sztuki, m.in. "Radość kochania" Verneuila, "Lisie gniazdo" Hellman. Źródło: Almanach sceny polskiej 1984/85. Tom XXVI. Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe - Warszawa 1989.