Przedstawienia

Czas akcji: Wigilia Bożego Narodzenia.
Miejsce akcji: szopka krakowska.
Obsada: 6 ról męskich, 2 role kobiece oraz epizody: Kolędnicy, Pastuchy, Trzej Królowie, Herod, Anioły, Diabły, Śmierć, Żołnierze, Dobosz, Barany, Wół, Osioł.
Druk: "Dialog" nr 10/1968.

Dramat w trzech częściach, ballada wigilijna.

Parodia jasełek; aluzje do polskich realiów. Pasterze czekają na pojawienie się gwiazdy. Kolędnicy troszczą się o swoje interesy: "Kolęda musi być taka, żeby od razu nam do worka kiełbasą podsypało". Anioły i Pastuchy skarżą się, że Kapela hałasuje i nie daje spać. Anioł "za spokojności nocnej zakłócanie" nakłada areszt: Ewangeliści zostają osadzeni w piwnicy szopki.
Anioł żąda "ziobra" Adama, by Pan Bóg mógł z niego zrobić jego żonę. Adama niepokoi trochę perspektywa operacji:
"...doktorzy
Czasem to czynią że człek bardziej chory
Po operacji niźli dawnej bywał..."

Adam żali się nad swym losem:

"Oto używam teraz niby kundel w studni
We dnie uprawiaj ziemię, w nocy ją zaludnij"
Tej nocy Zwierzęta przemawiają ludzkim głosem. Wół komentuje postępowanie Adama:
Powiadam to wama,
Że nie rozumiem wcale naszego Adama.
Co on widzi w tej Ewie, nijak nie pojmuję.
Ja tam do żadnej jałówki nie czuję
Takiego przymuszenia... Czasem kiedy zasnę
Śnię, że znów jestem bykiem... Te sny takie straszne
Że jak się zbudzę nagłą bojaźnią ruszony
Sprawdzam, czy jestem wołem... I uspokojony
Moją wołowatością cicho się układam
Spokojny..."

Pasterze i Kapela weselą się, wypijając po pełnej szklance, w rezultacie czego ich nogi stają się coraz cięższe: "Oj, nie do Betlejem im już, nie do Betlejem [...] następuje zdecydowanie upadek pochodu".
"Panie Jezu, królu malusieńki
Nie zdążymy do twojej stajenki.
Bo już nam się nóżki poplątały
A nie widać kwaterki gorzały.."

Trzej Królowie pytają o drogę do Betlejem. Żołnierze z ich orszaku nie są we wzniosłym nastroju:
"Nogi bolą, w brzuchu pusto,
Kiedyż se podjemy tłusto...
Co dzień mirra i kadzidło.
Już nam te zapachy brzydną.
Co dzień słoto, co dzień błoto,
Już nam zbrzydło nawet złoto"

Ewangeliści, wciąż w areszcie, rozmawiają o wigilijnych potrawach. W końcu do szopki przybywa Maria z Józefem. Dziecina leży w żłobie, a Pasterze śpiewają:

"O uśnij, o uśnij, o uśnij w noc
Po górach, po chmurach śpiewanie szło...
[...] O ho,ho, o ho,ho,o ho, ho o o
Po górach, po chmurach śpiewanie szło..."

Pasterz składa życzenia:

"Żebyście jak pączki w maśle się pławili
Nic się nie kłócili, dobrze jedli, pili
Tego wam życzymy, na to przychodzimy
I kolędę swoją dla was przynosimy".

Baran dodaje:

Żeby rząd nam dawał lepiej, niż nam dają".

Pasterze śpiewają:

"Po górach, po chmurach, po górach, po..."

Ukryj streszczenie