Czas akcji: średniowiecze
Miejsce akcji: szlak wypraw krzyżowych, klasztor maltański, Jerozolima
Obsada: jedna rola męska, jedna rola kobieca (lub dwie role męskie)
Dramat w jednym akcie
Druk: Miron Białoszewski, Teatr Osobny, PIW, Warszawa 1971.
Sklep rzeźniczy. Głosy z kolejki domagają się nerek, serca, mielonego, rostbefu. Kolejny klient żąda części poćwiartowanego wołu - pierwszej krzyżowej. Popularne rzeźnicze określenie wywołuje skojarzenie z pierwszą wyprawą krzyżową i tak zaczyna się zabawa w wojnę. Rzeźnik zrywa z siebie fartuch i, założywszy zbroję, staje się rycerzem Baldwinem; kolejka po mięso zamienia się w orszak średniowiecznych rycerzy. Głowa końska - symbol końskiej jatki - zaczyna się obracać. Rycerze "Baldwin i Symeon kiwają się w końskim rytmie krzyżowego orszaku". Sprytny rycerz Symeon pozornie obojętnie wypytuje Baldwina o zaginioną podczas obrządku weselnego koronę Króla Jerozolimy; Baldwin, naiwny i gadatliwy, chętnie udziela informacji. Symeon niepostrzeżenie wycofuje się i znika z oczu Baldwina.
Następuje zmiana kostiumów i miejsca akcji; teraz Baldwin w przebraniu Joannity modli się w Klasztorze Maltańskim. W pobożnej Templariuszce nie rozpoznaje rycerza Symeona; przebiegła kobieta prowokuje gadatliwego Baldwina do wyznań. Gdy Joannita-Baldwin wspomina o Hybrydzie - zauszniczce Teokratici, podszywającej się pod rycerzy i zakonnice, Templariuszka znika, zdradzając się w ten sposób przed Baldwinem, zawstydzonym swoim gadulstwem.
Następuje kolejna zmiana; Baldwin wraca do postaci i stroju rycerza. Głowa końska kręci się, Baldwin podąża w orszaku trzeciej już wyprawy krzyżowej, zastanawiając się czy piękna Templariuszka istniała naprawdę czy też ukazała mu się we śnie. Zmęczonemu i rozmarzonemu rycerzowi ukazuje się Ikona przedstawiająca świętą kobietę z brodą; w dodatku Ikona do niego przemawia. Baldwin nie dostrzega albo nie chce dostrzec, że to kolejne wcielenie Symeona-Templariuszki i znów zaczyna mówić o koronie. Gadatliwa Ikona, zdobywszy nowe informacje, ucieka.
Po następnej zmianie Baldwin znajduje się już pod murami Jerozolimy; do jego namiotu wchodzi Dziewica Arabska. Symeon-Templariuszka-Ikona-Dziewica Arabska przedstawia się jako mucha z Mekki. "Wyfrunęłam z minaretu, z trąbki muezina ku połyskującym z dala cukrowym głowom namiotów, które nęcą słodyczą chrześcijaństwa". Baldwin nazywa ją szpieginią, ale po chwili proponuje małżeństwo i wyjazd do Europy. Dziewica Arabska zgadza się, a po chwili znika.
Z okrzykiem "Dieu le veut! Gott so will! Dies le volta!" krzyżowcy atakują Jerozolimę; orężem muzułmanów jest arabska guma. Z pomocą chrześcijanom idzie Szósta Krzyżowa. Baldwin spieszy się, by zająć tron. Ku swojemu zdumieniu, w zdobytym grodzie zastaje jednak Hybrydę Teokratikę, przyjaciółkę Teofany Bazylissy, w stroju Królowej Jerozolimy i koronie z drucianego zmywaka. Hybryda mianuje rozczarowanego Baldwina Generałem Biesiady Grobu Pańskiego i rozkazuje mu... gotować biesiadę. Baldwin znajduje zaschnięty kocioł, nieużywany od Piątej Krzyżowej. Nie pomaga moczenie w Morzu Martwym; w końcu Hybryda szoruje kocioł zdjęta z głowy koroną.
Hybryda pozwala się rozpoznać Baldwinowi jako Symeon, towarzysz Pierwszej Krzyżowej, Templariuszka, która odwiedziła go w Klasztorze Joannitów, gadatliwa cud-Ikona i Dziewica Arabska. Przyznaje też, że biorąc udział w spisku koronacyjnym Basileusostwa Teofanostwa, pilnowała Baldwina. Oferuje rycerzowi wygodne apartamenty i arabską służbę. Prostodusznego Baldwina, rozczarowanego, że Arabowie zostaną w Jerozolimie, wprowadza w arkana polityki. Rycerz dowiaduje się, że idea wypraw krzyżowych została zaprzepaszczona: powstaje nowy układ polityczny, sojusz Bizancjum, Jeruzalem i Mekki. "Dieu le veut". Papież i duchowni "dostaną po breloku ... udziały, hossy, hosanny". Dla wiernych - czyli motłochu - będą "relikwie, peregrynacje, ochędostwo".
Ukryj streszczenie
