Czas akcji: koniec XX wieku.
Miejsce akcji: Londyn, Wielka Brytania.
Obsada: 7 ról męskich, 2 role kobiece, dwa epizody.
Sztuka w siedemnastu scenach.
Sztuka Stopparda to opowieść o skomplikowanej i zagmatwanej operacji przeprowadzanej przez różne siatki szpiegowskie. Całkowity brak zaufania pomiędzy uczestnikami tajemniczych zdarzeń wynika z faktu, że większość agentów pracuje "na dwie strony", a zdarzają się też agenci potrójni. Centralną postacią całej akcji jest tytułowa Pani Hapgood, do której wszyscy zwracają się per "matko". Jest ona faktycznie matką dziesięcioletniego Joe i to jest jeden z niewielu faktów, którego możemy być naprawdę pewni.
Sztuka rozpoczyna się nocą, w pracowni fotograficznej. Pani Hapgood ogląda nagranie z akcji, która miała miejsce w łaźni. Obok na tapczanie śpi mały Joe. Następnie przenosimy się do tejże łaźni, gdzie agenci brytyjskiego wywiadu, Ridley Kernera i Marryweather, mają przekazać tajemniczą teczkę agentom wywiadu rosyjskiego. Jest ich także dwóch, ale są do siebie bliźniaczo podobni. Całą akcją kieruje Pani Hapgood, zajmując jedną z prysznicowych kabin. Fakt, że Rosjanie są niemal identyczni, wywołuje spore zaniepokojenie, gdyż w doskonale przygotowanej akcji, nikt nie przewidział takiej komplikacji. Rezultat jest taki, że tajemnicza teczka pozostaje w łaźni. Gdy Pani Hapgood otwiera ją, okazuje się, że znajduje się w niej tekturowe pudełko z dyskietką w środku. Wygląda na to, że cała operacja spaliła na panewce. Pod koniec sceny z jednej z kabin wychodzi mężczyzna. Jest to Blair. Z jego rozmowy z Watesem wynika, że Pani Hapgood położyła sprawę.
Kolejna scena odbywa się w zoo. Ridley przyprowadza tam Kernera na spotkanie z Blairem. Kerner mówi z rosyjskim akcentem. Z rozmowy dowiadujemy się, że nieudana akcja w łaźni spowodowała, że Kerner, który pracował i dla brytyjskiego wywiadu, i dla KGB, jest spalony. Poza współpracą z wywiadem, jest on zdolnym naukowcem. Jak się okazuje obserwatorami porażki brytyjskiego wywiadu byli amerykanie z CIA w osobie jednego z uczestników akcji, Bena Watesa. Z dalszego przebiegu rozmowy wynika, że oba wywiady, biorąc udział we wspólnych akcjach, wzajemnie ze sobą konkurują, podkładając i zabierając sobie cześć przesyłek przeznaczonych dla Rosjan. Blair opowiada Kernerowi szczegóły ostatniej operacji, które umacniają go w przekonaniu, że jest spalony.
W następnej scenie Blair i Pani Hapgood znajdują się na terenie boiska do gry w rugby, gdzie Joe gra w piłkę. Blair przekazuje Pani Hapgood informację, że Waszyngton chce, by wywiad brytyjski zdjął Kernera. Okazuje się, że bierze on aktywny udział w programie budowy pocisków z fałszywymi głowicami bojowymi i Amerykanie boją się teraz, że jest agentem KGB i może przekazywać tajne informacje do Moskwy. Pani Hapgood wydaje się nie dowierzać tym informacjom i jest przekonana, że za klęską ich operacji stała właśnie CIA.
Gdy w pewnym momencie rozmowy do Pani Hapgood podchodzi Joe, rozmowa schodzi na zupełnie inny temat.
Zagmatwana i niejasna jest także tożsamość Pani Hapgood. Agentom brytyjskim i amerykańskich cały czas nie udaje się próba ustalenia, kto jest ojcem jej syna. Wzajemne insynuacje i preparowane przez każdą ze stron nieprawdziwe fakty powodują, że znajdujemy się nie w świecie realnych zdarzeń, ale wirtualnego absurdu, w którym sami jego twórcy przestali się rozeznawać. Wszyscy podejrzewają wszystkich o zdradę i każda próba ustalenia o co chodzi któremu z wywiadów, nie przynosi rozwiązania.
Gdy w końcu dowiadujemy się, że ojcem Joe jest Kerner, okazuje się, że KGB od roku już wie, iż ich agent ma dziecko z jedną z najlepszych agentek brytyjskiego wywiadu i pracuje na dwie strony. W związku z tym szantażują go, że jeśli nie będzie przekazywać im prawdziwych informacji to uprowadzą jego syna. Zakochany w dziecku Kerner zmuszony zostaje w ten sposób do powrotu do współpracy z KGB. Tak staje się potrójnym agentem. Podczas, niby spalonej, operacji w łaźni, chciał przekazać KGB prawdziwe i ważne informacje, dotyczące projektu, nad którym pracował. Niestety zostały one wcześniej przechwycone przez, poinformowanych o akcji, Amerykanów. W odwecie za to Rosjanie porywają Joe. W tym momencie zjawia się bliźniacza siostra Pani Hapgood - Celia Newton. Jak się dowiadujemy, w pracy wywiadowczej często stosowana była metoda polegająca na zatrudnianiu bliźniąt. Jednak Pani Hapgood 2 tylko zewnętrznie podobna jest do Pani Hapgood 1, psychicznie to zupełnie inna osoba. Teraz, pomiędzy sceną 9 a 10, następuje - jak nazwywa to autor "Scena między scenami":
"Dekoracje znikają, ale Ridley pozostaje. Nagle znajduje się w zupełnie innym miejscu... Może to być dworzec kolejowy, port lub lotnisko, naprawdę zależy od decyzji scenografa. Głównie chodzi o to, żeby było wiadomo, że Ridley dokądś przybył. Trzyma walizkę. To jest inny Ridley. Przypomina to skok kwantowy. Ale nagle nam znika. Może wyjść, lecz może też zostać wymazany na skutek tego, że przez cały czas dokonywała się zmiana dekoracji, a gdy dobiegła końca, Ridleya już nie ma."
Wygląda raczej na to, że mamy tu doczynienia z techniką dublowania osób, a nie z biologicznymi bliźniętami. Obiekt bliźniaczy powstaje na zamówienie natychmiast, ale nie jest wierną kopią osoby. Kerner tłumaczy to, opisując stosunek między materią i antymaterią: antymateria czyli bliźniaczy świat, ale ze znakiem minus.
I tak uczestniczymy w zagadkowej scenie, w której Ridley 1 spotyka się w łaźni z Ridleyem 2, by wręczyć mu dyskietkę z tajnymi informacjami. Obecny przy tym Joe przekazany zostaje w ręce matki, Pani Hapgood 1. Nie dowiadujemy się jednak, kto porwał chłopca i po co. Ostatecznie Pani Hapgood zabija jednego z Ridley'ów. Nastepnie spotyka się z Kernerem na boisku do rugby, gdzie podczas rozmowy, gdy podchodzi do nich Joe, przedstawia go Kernerowi. Scenę kończy rozmowa między Kernerem i Panią Hapgood, która odbywa się po rosyjsku. Wynika z niej, że Kerner wraca do Rosji.
Gdy w ostatniej scenie Joe rozmawia z Panią Hapgood, ta przedstawia się mu jako Celia, jego ciotka. Biorą bagaże i wychodzą. Słychać trzask zamykanych drzwi. Po chwili przez otwór na listy wpadają klucze do mieszkania.
Ukryj streszczenie
