Christoph Willibald Gluck
Ur. 2 VII 1714, Erasbach (Górny Palatynat). Zm. 15 XI 1787, Wiedeń. Twórca "Orfeusza i Eurydyki" był synem leśniczego. Kształcił się w gimnazjum jezuitów w Komotau, następnie wstąpił na uniwersytet w Pradze. Pomoc bogatego protektora, księcia Francesco Saverio Melzi, umożliwiła mu w 1736 wyjazd do Mediolanu, gdzie przez 4 lata był uczniem G. B. Sammartiniego. Tam też w 1741 zadebiutował operą pt. "Artaserse", po której nastąpiły inne dzieła, utrzymane w duchu neapolitańskiej szkoły operowej. Rosnąca sława młodego kompozytora powoduje zaproszenie go do Londynu, gdzie m. in. spotyka się z Haendlem; następnie podróżuje po Niemczech jako kapelmistrz wędrownego zespołu operowego i w 1752 osiada w Wiedniu, obejmując stanowisko dyrektora opery dworskiej. Pisze w dalszym ciągu włoskie opery, a także singspiele oraz pantomimy baletowe. Jednakże pod wpływem słyszanych wcześniej w Paryżu dzieł Jana Filipa Rameau kiełkuje w jego umyśle pragnienie reformy ówczesnego stylu operowego - chęć odejścia od zewnętrznego efekciarstwa, retoryki tekstów i bezsensownego schematu arii da capo. Ze współpracy Glucka z włoskim poetą Raniero da Calzabigi powstaje w 1762 opera "Orfeusz i Eurydyka" - pierwsza zwiastunka dokonującego się przełomu. Po niej następuje "Alcesta" oraz "Parys i Helena". Fakt, że królowa Francji Maria Antonina była w swoim czasie (jeszcze jako księżniczka) uczennicą Glucka, utorował mu drogę do Paryża, i tam jego reforma poczęła wydawać najpełniejsze owoce. Nowa opera Glucka, "Ifigenia w Aulidzie", wywołała prawdziwą sensację - kompozytora ogłoszono odnowicielem świetnych tradycji francuskiej opery poważnej. Że jednak nie brakło w Paryżu także i gorących zwolenników lekkiej a efektownej opery włoskiej, reprezentowanej wówczas głównie przez Nicola Picciniego, rozgorzał przeto jeden z najgorętszych w historii muzyki sporów, znany pod nazwą "walki gluckistów i piccinistów". Następne opery Glucka, "Armida" i "Ifigenia na Taurydzie", przyniosły mu w tej walce ostateczne zwycięstwo. Warto zaznaczyć, że Gluck jest jednym z pierwszych kompozytorów wielkiej miary, który poświęcił się niemal wyłącznie twórczości operowej. Źródło: Przewodnik Operowy Józef Kański, PWM 1997
