Jacek Dawidowicz
DAWIDOWICZ Jacek (6 maja 1965 Augustów – 28 maja 1997 Białystok),
aktor.
Był synem Stanisława Dawidowicza i Jadwigi z Maksimowskich; mężem logopedki Bożeny z domu Bułak (ślub 23 czerwca 1989 w Augustowie). Ukończył w 1985 Technikum Budowlano-Elektryczne w Augustowie i w tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. W 1989, jako student IV roku, zagrał gościnnie Młodego aktora w Krótkiej nocy w Teatrze im. Mickiewicza w Częstochowie. Po ukończeniu w tymże roku studiów, na sezony 1989/90 i 1990/91 pozostał w teatrze częstochowskim, gdzie wystąpił m.in. jako: Książę Filip (Iwona, księżniczka Burgunda, 1990), Żołnierz (Zabawa w śmierć, 1990), Piotr Czarniecki (Obrona Częstochowy, 1991). Od sezonu 1991/92 zaangażował się do Teatru im. Węgierki w Białymstoku, w którym pozostał do nagłej śmierci.
Grał dużo, także role pierwszoplanowe; jego chłopięce warunki, wdzięk i umiejętności wokalne były wykorzystywane w wielu przedstawieniach dla dzieci, ale także w spektaklach dla dorosłej widowni. Z ważnych jego ról w Białymstoku na leży wymienić takie, jak: On (Polowanie na karaluchy, 1992); Bob (Jak się kochają w niższych sferach) i Średni (Na pełnym morzu) – 1993; Kandyd (Kandyd, czyli Optymizm), Fifi (Okapi) i Syfon (Ferdydurke) – 1994; Młody Faust (Faust Goethego, 1996), Błazen (Królewski błazen, 1997). Występował także w rodzinnym Augustowie w ramach Augustowskiego Lata Teatralnego.
Bibliografia
Almanach 1996/97; Cały świat gra komedię s. 166, 174, 177, 293, 298 (il.); Gaz. Współcz. 1997 nr 34, 104 (il.); Kur. Podlaski 1996 nr 226, 1997 nr 46, 103; Kur. Por. (Białystok) 1997 nr 41, 124 (Il.); Wiad. Kult. 1997 nr 15; Akt urodzenia, Arch. USC Augustów; Inf. żony, Bożeny Bułak-Dawidowicz.
Ikonografia
Fot. – ITWarszawa.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
